Τα «κλειδιά» της μακροζωίας

Έρευνα του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών (ΜRC), που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 10/9 στη «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση», έδειξε πως όσοι είναι ταχύτεροι, δυνατότεροι ή έχουν καλύτερη ισορροπία στις δοκιμασίες αυτές θα ζήσουν περισσότερο. Σκοπός ήταν να βρεθεί αν οι απλοί αυτοί παράγοντες μπορούν να χρησιμεύσουν στο να εντοπιστεί ποιοι από τους ηλικιωμένους που ζουν μόνοι στο σπίτι τους θα είχαν ανάγκη μεγαλύτερης βοήθειας.

Οι γιατροί του ΜRC εξέτασαν 57 έρευνες που είχαν μετρήσει τις επιδόσεις ανθρώπων στους τέσσερις αυτούς τομείς και είχαν καταγράψει στη συνέχεια πότε πέθανε καθένας από αυτούς- εννοείται ότι εξαιρέθηκαν όσοι υπέφεραν από ασθένειες. Είδαν ότι υπήρχε στενή σχέση ανάμεσα στις κακές επιδόσεις στα τεστ αυτά και στον πρόωρο θάνατο ενώ, αντιθέτως, όσο καλύτερα τα πήγαινε κάποιος, τόσο περισσότερες πιθανότητες είχε να πεθάνει αργότερα.

Η δύναμη της λαβής

Στις 14 έρευνες (σε 53.500 ανθρώπους) που αφορούσαν τη δύναμη της λαβής, το ποσοστό θανάτου ανάμεσα στους πιο αδύναμους ήταν κατά 1,67 φορές υψηλότερο από τους πιο δυνατούς. Η δύναμη της λαβής τους μετρήθηκε αφού τους ζητήθηκε να σφίξουν ένα χερούλι όσο δυνατότερα μπορούσαν. Για τον υπολογισμό της ελήφθησαν υπ΄ όψη η ηλικία, το φύλο και η σωματική διάπλαση.

Στις πέντε έρευνες (σε 14.700 άτομα) που μετρούσαν την ταχύτητα βαδίσματος, το ποσοστό θανάτου όσων περπατούσαν πιο αργά ήταν κατά 2,87 φορές υψηλότερο από εκείνους που περπατούσαν πιο γρήγορα. Ομοίως, στις πέντε έρευνες (σε 28.000 ανθρώπους) για την ταχύτητα με την οποία σηκώνονταν από την καρέκλα, το ποσοστό θανάτων όσων είχαν πιο αργά ανακλαστικά ήταν σχεδόν διπλάσιο από εκείνο των ταχύτερων.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ίδια σχέση ανάμεσα στη δύναμη της λαβής και στη θνησιμότητα παρατηρήθηκε σε έρευνες που περιλάμβαναν νεότερο σε ηλικία, και συνεπώς υγιέστερο, δείγμα. Η ομάδα του ΜRC εξέφρασε την επιθυμία να πραγματοποιηθούν περισσότερες έρευνες σε νέους για να βρεθεί αν είναι δυνατόν να εντοπιστούν νωρίτερα όσοι διατρέχουν κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Αυτό όμως που επιθυμούν κυρίως είναι να μελετηθεί αν παρεμβάσεις, όπως προγράμματα ασκήσεων για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη μακροζωία.

Υπάρχει και ο αντίλογος. Όπως σχολιάζει ο Τζέρεμι Λόρανς στον «Ιndependent», «η χειρότερη επίπτωση της έρευνας αυτής θα ήταν μια αιφνίδια αύξηση των χειραψιών που τσακίζουν κόκαλα». Αυτό, συνεχίζει, «δεν θα ήταν μόνο σαδιστικά αντικοινωνικό αλλά και θα αποτελούσε παρανόηση των συμπερασμάτων της έρευνας. Η δύναμη της χειραψίας και οι υπόλοιποι δείκτες σωματικής ικανότητας υποδηλώνουν την κατάσταση της υγείας μας. Καθορίζονται, πιθανώς, ήδη από τη μήτρα και στη συνέχεια επηρεάζονται από τη διατροφή, την άσκηση, το κάπνισμα και άλλους παράγοντες που έχουν σχέση με τον τρόπο ζωής. Το να αντιστρέψουμε μια ζωή ανθυγιεινών συνηθειών δεν είναι τόσο απλό όσο το να λιώνουμε το χέρι των άλλων. Ωστόσο μια αδύναμη λαβή μπορεί να αποτελέσει χρήσιμη ένδειξη για το πότε ήλθε η ώρα να σηκωθούμε από τον καναπέ και να πιάσουμε το ποδήλατο».

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ