Το λίπος επιστρέφει στα σημεία ύστερα από έναν χρόνο
Τα τελευταία 30 χρόνια, οι γυναίκες έχουν βρει στην πρακτική της λιποαναρρόφησης έναν γρήγορο τρόπο να απαλλάσσονται από περιττά - ή απλώς ανεπιθύμητα- πάχη. Σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η συγκεκριμένη επέμβαση είναι λιγότερο αποτελεσματική σε βάθος χρόνου, καθώς μέσα σε ένα έτος, κατά μέσο όρο, το λίπος επιστρέφει, αλλά σε άλλο μέρος από εκεί από όπου αφαιρέθηκε (κοιλιά, γλουτούς, γοφούς κ.α.), μεταφερόμενο πιο ψηλά στο σώμα (στομάχι, μπράτσα).
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Ρούντολφ Λάϊντερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα παχυσαρκίας «Obesity», σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης και τη βρετανική «Independent», έκαναν την πρώτη στο είδος έρευνα σε ένα τυχαίο δείγμα δεκάδων γυναικών, ηλικίας 30-40 ετών, που είχαν κάνει στο παρελθόν λιποαναρρόφηση, όσο και άλλων που δεν είχαν καταφύγει σε αυτήν.
Οι ερευνητές έκαναν διαδοχικές εξονυχιστικές μετρήσεις όλων των γυναικών ύστερα από έξι εβδομάδες, έξι μήνες και ένα έτος, καταλήγοντας στο μάλλον απρόσμενο συμπέρασμα, ότι τελικά ο οργανισμός βρίσκει τρόπους να «υπερασπιστεί» το λίπος του και να το ανακτήσει διά της πλαγίας οδού. Κατά μέσο όρο, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, έξι εβδομάδες μετά τη λιποαναρρόφηση, είχαν χάσει το 2,1% του συνολικού λίπους τους, όμως μετά το πέρασμα ενός έτους το αποτέλεσμα είχε ουσιαστικά εξαφανιστεί. Αν και οι μηροί των γυναικών παρέμεναν πιο λεπτοί ένα έτος μετά τη λιποαναρρόφηση, το λίπος είχε αυξηθεί κυρίως στο στομάχι, τα μπράτσα και τους ώμους τους.
Παρ' όλα αυτά, η έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες συνέχιζαν να αισθάνονται ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα της λιποαναρρόφησης, κυρίως επειδή είχαν καταφέρει να ξεφορτωθούν το λίπος από συγκεκριμένες «μισητές» περιοχές, ιδίως στους γοφούς και τους μηρούς.
Όμως, σύμφωνα με την δρα Λάιντερ, το σώμα έχει τη δική του «άμυνα» και ελέγχει συνεχώς τον αριθμό των διαθέσιμων κυττάρων λίπους. Αν ένα τέτοιο κύτταρο εξαφανιστεί, ένα άλλο δημιουργείται σε αντικατάστασή του, κάπου αλλού στο σώμα.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=302764&cid=15
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Ρούντολφ Λάϊντερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα παχυσαρκίας «Obesity», σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης και τη βρετανική «Independent», έκαναν την πρώτη στο είδος έρευνα σε ένα τυχαίο δείγμα δεκάδων γυναικών, ηλικίας 30-40 ετών, που είχαν κάνει στο παρελθόν λιποαναρρόφηση, όσο και άλλων που δεν είχαν καταφύγει σε αυτήν.
Οι ερευνητές έκαναν διαδοχικές εξονυχιστικές μετρήσεις όλων των γυναικών ύστερα από έξι εβδομάδες, έξι μήνες και ένα έτος, καταλήγοντας στο μάλλον απρόσμενο συμπέρασμα, ότι τελικά ο οργανισμός βρίσκει τρόπους να «υπερασπιστεί» το λίπος του και να το ανακτήσει διά της πλαγίας οδού. Κατά μέσο όρο, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, έξι εβδομάδες μετά τη λιποαναρρόφηση, είχαν χάσει το 2,1% του συνολικού λίπους τους, όμως μετά το πέρασμα ενός έτους το αποτέλεσμα είχε ουσιαστικά εξαφανιστεί. Αν και οι μηροί των γυναικών παρέμεναν πιο λεπτοί ένα έτος μετά τη λιποαναρρόφηση, το λίπος είχε αυξηθεί κυρίως στο στομάχι, τα μπράτσα και τους ώμους τους.
Παρ' όλα αυτά, η έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες συνέχιζαν να αισθάνονται ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα της λιποαναρρόφησης, κυρίως επειδή είχαν καταφέρει να ξεφορτωθούν το λίπος από συγκεκριμένες «μισητές» περιοχές, ιδίως στους γοφούς και τους μηρούς.
Όμως, σύμφωνα με την δρα Λάιντερ, το σώμα έχει τη δική του «άμυνα» και ελέγχει συνεχώς τον αριθμό των διαθέσιμων κυττάρων λίπους. Αν ένα τέτοιο κύτταρο εξαφανιστεί, ένα άλλο δημιουργείται σε αντικατάστασή του, κάπου αλλού στο σώμα.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=302764&cid=15
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου